Ik werd woedend tijdens het lezen van een columnpje van Fresco. En dan die bijgeplaatste foto, – dat malle stijve kapsel, dat rimpelkopje, die scheve tot grijns vertrokken mond. Ach, wat werd ik me daar toch kwaad, en ach, zo eng zal ze er in werkelijkheid niet uitzien. Er zijn vast genoeg foto’s van haar op internet waarbij mensen een traan moeten wegpinken, zo zachtaardig en lieftallig als zij op die foto’s oogt. De portretfoto bij het door mij gewraakte artikeltje past vast en zeker niet in het rijtje van zoetsappige foto’s van haar. Op deze foto heeft ze alles weg van een heks, kijkt ze hautain, ijzig, afwijzend. Een bewuste keuze van NRC?
Ik raad het iedereen sterk af nog portretfoto’s te plaatsen bij artikeltjes, columnpjes, cursiefjes, opiniestukjes. Portretfoto’s zijn wat mij betreft een gotspe. Er zijn schrijvers van wie ik de artikelen niet lees alleen omwille van hun portretfoto, hoe uitnodigend ook de kop boven hun artikeltje. Mocht ik aan de macht komen, werd het gebruik van portretfoto’s boven een column een van de wel honderd zaken die ik zou verbieden.
Wat heeft ze misdaan dat mijn woede veroorzaakt? Niet eens veel. Ze publiceerde op 12 mei 2024 een alweer door iedereen vergeten kolommetje in de NRC met de pedante titel De betogers (studenten) weten niet wat genocide is. En ze eindigt datzelfde stukje met de ontboezeming: ‘… ik heb, onder meer, een eredoctoraat van de Hebrew University, …’. Phoeh! Haar snorharen zullen tijdens het schrijven van die zin extra hebben getrild van zelfgenoegzame verwatenheid. En bovendien strekt het haar niet tot eer (dat Hebrew University).
’s Nachts in een bijna nachtmerrie staat ze een keer stevig met haar vingertje te zwaaien en mij uit te lachen met die scheef getrokken mond. Haar stijve kapsel van haardun koperdraad. Het rimpelige gezicht verkleurd en vervormd als in een portret door Francis Bacon. Met golvende bewegingen danst haar beeltenis door mijn droom.
Ze leest dreunend haar CV(1) aan mij voor, luid en schel, een ziekelijke waslijst van activiteiten, lid van raden van commissarissen, presidentschappen, directeursfuncties, leerstoelen, vicevoorzittersposities, bestuurslidwerk, voorzittersbezigheden, adviseursrollen. Om het jaar iets anders, altijd meerdere tegelijk. Met niks tot weinig doen in één jaar een dikke ton je bankrekeningen in harken. Commissarissen besteden gemiddeld 13 tot 18 uur per maand en krijgen daarvoor zo’n 5.745 euro per maand. Doe daar een adviseursrolletje bij ad 1,5 uur per week en kassa, nog eens 4.500 euro binnen geharkt. Tel daar het salaris van het voorzitterschap van Wageningen University & Research (WUR) bij en je hebt een in zijn geld zwemmende Dagobert Duck. Om arrogant van te worden. Wat te doen met zoveel geld. Weggeven, aan hongerende kinderen in oorlogsgebieden.
Ik was laaiend over de toon van haar genoemde cursiefje. Met haar cum laudes en doctoraten meent zij zich verzekerd van de waarheid, maar haar cursiefje blijft maar een cursiefje, ‘een soort klittenband waaraan (haar vooringenomen meninkjes) kleven’. Dat ‘klittenband’ staat in haar tekst, in een losse flodder zonder degelijke onderbouwing.
Een cursiefje is niet de plek voor een beladen onderwerp als het conflict tussen Palestina en Israël.
Fresco bolleboos is specialist in zake praten en schrijven over voedsel, in lezingen geven en boeken schrijven met elysische titels als Van de vette streken der aarde, Hoe de wereld te voeden, De smaak van zonlicht, Nieuwe spijswetten.
Zij was lid van de adviesraad van The Hague Institute for Global Justice, maar ook van de Raad van Commissarissen van de Rabobank Nederland. De Rabobank, van ‘En toen was het hommeles in de Raad van Bestuur van Rabobank’ (2013), of ‘De Rabobank belooft ‘een betere wereld’ met dubieuze CO2-compensatie ‘(2024), en van ‘De man die zelfmoord pleegde voor de Rabobank (2013), en ook ‘Voor de megawinsten van (…) Rabobank betaalt de Nederlandse burger een hoge prijs’ (2024). Fresco was ook voorzitter van het Corporate Responsibility Committee van Unilever. Unilever dat zich jaarlijks wel een keer voor de rechter moet verdedigen tegen weer een aanklacht.
Ze ontving een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit van Leuven. Ze werd doctor honoris causa als “unieke en geëngageerde stem in het academisch én in het maatschappelijk debat over duurzame voedselvoorziening”. En ook door de Universiteit van Jeruzalem werd op 17 juni 2019 aan prof. dr. ir. Fresco een eredoctoraat verleend(2). Da sitzt der Haken(3). Om met Fresco te spreken: ‘Wat is medeplichtigheid?’
Uit Fresco’s cursiefje spreekt eenzijdig, partijdig filosemitisme. Netanyahu mag ‘nietsontziend-koppig’ tienduizenden slachtoffers maken, pro-Palestijnse betogers/studenten weten niet wat genocide is. Ik ben dan geen betoger/student, maar weet wat filosemitisme is en waar het naar riekt. En ik weet ook wat genocide is en dat het Israëlische leger in opdracht van het oorlogskabinet Netanyahu, leider van een regeringsploeg die bol staat van conservatieve en rechts religieuze extremistische intenties, een genocidale slachting aanricht in Gaza.
Tegenover Fresco en haar wereldje van betweterij staat het menselijk denken van waarlijk wijze koppen met visie die het tegendeel hardmaken van wat zij schrijft in haar cursiefje, met meer bewijskracht. Ik noem er drie: Francesca Albanese, Naomi Klein en Maya Wind. Vrouwen naar mijn hart. Op internet wordt duizend keer vaker geschreven over de genocide in Gaza dan wordt gepropageerd dat Israël geen genocide zou plegen.
Dat Fresco vals speelt vanuit haar wetenschappelijke ijskristallen torentje wordt mij ook duidelijk uit de zin ‘De complexe geopolitieke geschiedenis van de stichting van de staat Israël en de verdrevenen (…), met name de Joodse vluchtelingen uit het Midden-Oosten, worden verzwegen’. Ik weet eigenlijk genoeg dan, en zou niet verder moeten lezen. Niet om het clichématige met name, of de aanduiding Joodse met hoofdletter, in plaats van met kleine letter, maar om de bewering dat vooral gekeken moet worden naar ‘de verdrevenen (…), met name de Joodse vluchtelingen uit het Midden-Oosten’. De zin had moeten luiden: ‘de verdrevenen (…), in het bijzonder de uit het Midden-Oosten verdreven joden’. Maar dat terzijde.
‘Netanyahu veroorzaakte tienduizenden slachtoffers’. Die schoft ook, het aantal loopt intussen op tot meer dan 35.000, daar bovenop komen 12.000 doden die nog onder het puin liggen, zijn er 75.000 gewonden. Maar, ja, in een column kan je natuurlijk niet alles kwijt. Zoals bijvoorbeeld dat er zich onder de doden meer dan 12.300 kinderen bevinden, dat 31 procent van de kinderen onder twee jaar in Noord-Gaza leidt aan acute ondervoeding, dat 68 procent van de gebouwen in Gaza is verwoest of beschadigd (nu al 27 miljard euro aan schade), 80 procent van de infrastructuur voor burgers – waaronder ziekenhuizen, scholen, watervoorzieningen in de as ligt, 80 procent van de bevolking ontheemd is geraakt, dat hulpverlening belemmerd wordt. De lijst is niet volledig. Geen genocide, volgens Fresco, en betogers/studenten weten niet wat genocide is. De slachting die plaatsvindt in Palestina mag geen genocide heten, want die term is voorbehouden aan de ongeveer 5,5 miljoen joden die door toedoen van Europa gruwelijk om het leven kwamen. En zover is het nog niet in Palestina, het zijn er nog maar pakweg 47.000 inclusief die onder het puin, de gewonden niet meegeteld, en over het aantal gedode baby’s en kinderen gezwegen, geen genocide, dus geen: volkenmoord, de misdaad van stelselmatige en opzettelijke uitroeiing van een etnische groep, of een deel daarvan. Studenten/betogers weten niet wat genocide is, beweert Fresco, want zij hebben het boek van de heer Philippe Sands, East West Street, niet gelezen.
Kennis of eruditie is niet iets wat bij studenten hoort, ‘onbegrip van de gruwelijke planmatigheid van genocide’ weer wel. Ik zou toch denken dat het moet zijn: ‘onbegrip voor’: het zijn immers de studenten die geen begrip zouden hebben voor de genocide, niet het onbegrip van genocide voor de studenten. Fresco heeft inzicht in de ‘complexe geopolitieke geschiedenis van de stichting van de staat Israël’, eruditie is voor haar weggelegd, rond de 5,5 miljoen vermoorde Europese joden, dat is echte genocide, die de naam Holocaust verdient. Terwijl de Nazi’s zich ook nog eens tegoed deden aan 6 miljoen niet-joden, Roma en Sinti, Polen en andere Slaven, Sovjet-krijgsgevangenen, homoseksuele mannen, Jehova’s getuigen, gehandicapten, geestelijk gehandicapten, en politieke tegenstanders, ook allemaal monsterlijk vermoord. Ook die vallen onder de Holocaust. Maar daar heeft Fresco het niet over.
Fresco’s columnpje barst van de aannames en vooringenomenheden, een ware wetenschapper onwaardig. Ze veinst nuancering als ze het heeft over ‘complexe geopolitieke geschiedenis’ en ‘de verdrevenen aan beide zijden’, maar het gaat haar vooral, of zelfs uitsluitend om ‘met name de Joodse vluchtelingen die uit het Midden-Oosten zijn verdreven’.
Daar zit hem de crux. Want hoe zit het met de uit Arabische landen verdreven joden? Voor de stichting van de staat Israël co-existeerden een miljoen joden ‘vreedzaam’ met moslims in Arabische moslimstaten (Marokko, Algerije, Tunesië, Libië, Egypte, Jemen, Libanon, Syrië en Irak), niet als eersterangs burgers, maar niet zo opgejaagd als in Europa gedurende de afgelopen tien eeuwen. De uitzetting van joden uit Arabische moslimlanden dateert van na 1948, als gevolg van de verdrijving van 750.000 Palestijnen uit hun geboorteland door joden; is van na de stichting van de staat Israël en de verjaging van de Palestijnen, die de Palestijnen de Catastrofe noemen, de Nakba. Voor de Palestijnen is het nog elke dag Nakba. Maar dat wordt door Fresco verzwegen. Terwijl de verdrijving van Palestijnen van hun land niet is gestopt maar nog steeds doorgaat, dat van de 5,3 miljoen Palestijnse vluchtelingen er 1,5 miljoen nog altijd in vluchtelingenkampen wonen, en voor het merendeel afhankelijk zijn van voedselhulp om zelfs maar te overleven. Ook dat wordt door Fresco verzwegen.
De joden, schrijft Fresco, hebben ‘geen ruimte voor nuance’, als gevolg van ‘de stortvloed van pro-Palestijnse geluiden’. Te ver en ’te diep’ gaan de geluiden die de studentikoze betogers maken, ‘met grote woorden’, en met ‘vernielingen’. Die ‘ongebreidelde vrijheid’ van de betogers-studenten die ze nemen om te demonstreren ‘in een academische omgeving’, dat er maar wat op los roepen: genocide. Maar jongens en meisje toch, ‘Van genocide kan pas sprake zijn na een juridische uitspraak’, schrijft Fresco in haar cursiefje. Alsof die er niet al is(4). Ook dat wordt door Fresco verzwegen.
Ik zeg: met de stichting van Israël hebben de joden aanzet gegeven tot haat, hebben zij op de vlucht voor de waanzinnige christelijk-Europese jodenhaat, zelf haat gezaaid in de moslimwereld. Met de ene vinger weten ze, kunnen ze voor altijd, wanneer het hun belieft, met het slachtoffersymbool in het vaandel, richting christelijk Europa wijzen, de andere wijsvinger is gericht op het, door joods toedoen aangezwengelde antisemitisme uit moslimlanden, van Marokko tot Irak. Die tweede vinger is onterecht. Israël is medeplichtig aan dat antisemitisme.
Salvador Jesús de Sahagún (9 juni 2024)
—
—
(1) CV – louiseofresco.nl
(2) Eredoctoraat – WUR
(3) De Joods-Israëlische antropoloog Maya Wind onderzocht in haar nieuwe boek de verwevenheid van Israëlische universiteiten met de staat en het leger, en pleit voor een academische boycot. ‘Het zijn grondig gemilitariseerde instituten die in dienst staan van bezetting en apartheid.’ – Trouw
(4) Genocidezaak van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationaal Gerechtshof – vrt.be ;
Pleegt Israël genocide in Gaza? – WikipediA
(2) Eredoctoraat – WUR
(3) De Joods-Israëlische antropoloog Maya Wind onderzocht in haar nieuwe boek de verwevenheid van Israëlische universiteiten met de staat en het leger, en pleit voor een academische boycot. ‘Het zijn grondig gemilitariseerde instituten die in dienst staan van bezetting en apartheid.’ – Trouw
(4) Genocidezaak van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationaal Gerechtshof – vrt.be ;
Pleegt Israël genocide in Gaza? – WikipediA